Λαμπηδούσα ή Λαμπεδούσα

(Lampredusa e linosa). Νησί (5.725 κάτ. το 2001) της Ιταλίας. Είναι το μεγαλύτερο μιας συστάδας νησιών που στην αρχαιότητα ονομάζονταν Πελάγιοι νήσοι. Βρίσκεται 210 χλμ. ΝΑ της Σικελίας, μεταξύ Μάλτας και Τυνησίας. Πρόκειται για ηφαιστειογενές νησί μήκους 11.200 μ. και πλάτους 3.700 μ., με απόκρημνες ακτές και σχεδόν αφρικανικό κλίμα. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τον τουρισμό, την καλλιέργεια αμπελιών και δημητριακών, την αλιεία και τη σπογγαλιεία. Το 1436, ο βασιλιάς της Αραγονίας, Αλφόνσος, παραχώρησε τη Λ. στον βαρόνο του Μοντεκιάρο. Το 1533 πειρατές επιτέθηκαν στο νησί και αιχμαλώτισαν 1.000 κατοίκους. Τον επόμενο αιώνα, η Λ. ήταν ακατοίκητη και η Αικατερίνη η Μεγάλη προσφέρθηκε να την αγοράσει για να εγκαταστήσει εκεί ρωσική βάση. Το 1737, σύμφωνα με μαρτυρίες του Άγγλου κόμη του Σάντουιτς, η Λ. είχε μόνο έναν κάτοικο. Το 1760 εγκαταστάθηκαν εκεί ορισμένοι Γάλλοι άποικοι, ενώ το 1843 ο βασιλιάς Φερδινάνδος Β’ της Νάπολης ίδρυσε αποικία.